Ieder jaar gaan mijn moeder en ik op zoek naar braambessen, ieder jaar zijn we weer te laat, anderen zijn ons voor geweest of dieren zijn er mee aan de haal gegaan. Ook dit jaar begonnen we aan onze tocht om waarschijnlijk weer met lege handen thuis te komen. Iedere keer namen we onze fiets en reden we wat rond in de buurt, soms gingen we toch echt wel al ver maar nooit vonden we wat. Gelukkig was het dit jaar helemaal anders.
Blijkbaar hebben we de voorbije jaren al die fietstochten voor niets gedaan, want de braambessen staan gewoon voor onze deur. Letterlijk 10 meter lopen en we waren in het braambessen walhalla. Een typisch voorbeeld van het jezelf moeilijker maken dan het moet. Dit jaar zijn we dus goed geslaagd en eten we ons buikje rond met de heerlijkste, sappigste braambessen die je je maar kunt bedenken! We vonden er zelfs zoveel dat we van plan zijn om er confituur van te maken. Eindelijk een kans om Claudia haar recept zelf eens uit te proberen.
De struik nadat we hem al grotendeels geplunderd hadden.
De stekels van de braambessen staken gewoon in de zool en de insecten vonden mijn voeten blijkbaar lekkerder dan de bramen. Wat een jeuk heb ik gehad zeg.
Liefs,
Elke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten